Er was eens een meisje van 5 jaar oud dat Sheilla heette. Zij had het niet goed thuis. Zoals 'normale' kinderen hadden, had zij geen lekker warm bed om in te slapen, schone kleertjes of onderwijs. Haar eenigste bezit was een smerige kapotte pop die zij op straat had gevonden. Maar eenzaam, dat was zij niet. Zij had vriendinnetjes uit de buurt waar ze wel eens mee speelde. Maar iedere keer als ze te laat thuis kwam, kreeg zij een afschuwelijke straf....
haar moeder, zij warme dan een pan op die héél erg heet was. En zij, zij moest haar kleine kinderhandjes dan op die pan leggen, waar ze al ernstige brandwonden van had. Maar dat was niet alles. Ze kreeg geen eten en moest toekijken hoe haar ouders een lekkere maaltijd aan het eten waren. Daardoor was ze ook ondervoed en heel zwak.
Op een dag was ze gezellig met haar 2 vriendinnetjes uit de buurt aan het keten. Toen de moeders hun kinderen kwamen halen, wist sheilla al dat ze laat was dus rende ze met haar korte beentjes naar huis. Haar moeder stond al klaar met de pan en ze besefde al dat het te laat was.
Na dit alles ging ze naar haar lege kamertje, waar haar hompje kranten en haar pop op haar wachtte. Toen hoorde ze haar vader en moeder hardop discusseren, ze kreeg alleen wat gemompel mee, waarna ze voetstappen de strap op hoorde komen. Het was haar vader, die woest de deur open sloeg, en haar bij haar nekje beetpakte. Hij gooide met haar door de kamer, en opeens bewoog ze niet meer.
Het was over...
Zij heeft haar leven niet meer op kunnen bouwen, kunnen vluchten, of haar droom kunnen leven.
Denk goed na over wat je doet! Vermoed je kindermishandeling? Neem dan direct contact op met bureau jeugdzorg!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
